Βρεθήκαμε στην Θεσσαλονίκη για ένα σαββατοκύριακο και μοιραζόμαστε την εμπειρία μαζί σας.
Τελευταία φορά είχαμε βρεθεί στη Θεσσαλονίκη το 2018. Συνηθίζουμε να την επισκεπτόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε ώστε να πηγαίνουμε σε παλιά και νέα στέκια της «Νύφης του Θερμαϊκού», όμως στο μεταξύ ήρθε ο κορωνοϊός και μας άλλαξε τα πλάνα.
Η στιγμή όμως έφτασε και πλέον ήμασταν έτοιμοι να επιστρέψουμε στην αγαπημένη μας πόλη. Έτσι κλείσαμε αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχείο για ένα Σαββατοκύριακο και φύγαμε!
Σάββατο: Οι πρώτες στάσεις στο ταξίδι των γεύσεων
Επιλέξαμε την πρωινή πτήση από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας και στις 09:00 ήμασταν στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Από εκεί μπορεί κανείς είτε να πάρει ένα ταξί, είτε ένα λεωφορείο, είτε φυσικά να νοικιάσει κάποιο αυτοκίνητο για να κατευθυνθεί προς το κέντρο της πόλης. Τα ταξί βρίσκονται ακριβώς έξω από την έξοδο και κοστίζουν περίπου 20 ευρώ με τη διαδρομή να είναι γύρω στα 20-25 λεπτά ανάλογα την κίνηση. Για τα λεωφορεία ακολουθείτε τη σχετική σήμανση. Το λεωφορείο 01Χ αναχωρεί κάθε μισή ώρα για το κέντρο της πόλης και το εισιτήριο κοστίζει 1,80 ευρώ. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 40 λεπτά μέχρι το ύψος της πλατείας Αριστοτέλους.
Αφήσαμε τα πράγματα μας, λοιπόν, στο ξενοδοχείο, μιας και το check-in μέσα στην πανδημία έχει μεταφερθεί πλέον στις 15:00, και φύγαμε κατευθείαν για πρωινό καθώς είχαμε σηκωθεί αρκετά νωρίς το πρωί!
Κατευθυνθήκαμε προς την οδό Σκρα, εκεί όπου έχουν κάνει την εμφάνισή τους διάφορες καφετέριες και street food μαγαζιά. Είχαμε λάβει τις πληροφορίες μας για ένα νέο σχετικά γευστικό προορισμό που σερβίρει πολύ καλό πρωινό και brunch, το Donkey Garden. Ένας πολύ ωραίος χώρος που ξεχωρίζει για την αυλή του και τα vibes που εκπέμπει.
Επιλέξαμε το πιάτο με crispy αυγά ποσέ μέσα σε κρέμα παρμεζάνας και τρούφα, ήταν πεντανόστιμο. Δε μπορέσαμε να αντισταθούμε και σ’ ένα γλυκό που είδαμε να κυκλοφορεί πολύ και έτσι οι αυγοφέτες τσουρεκιού συνοδευόμενες από κρέμα patisserie προσγειώθηκαν σύντομα και στο δικό μας τραπέζι, αφήνοντάς μας απόλυτα ικανοποιημένους.
Μάλλον δεν ήταν τυχαία η ανθρώπινη ουρά που είχε σχηματιστεί και περίμενε καρτερικά για το επόμενο διαθέσιμο τραπέζι.
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος κι έτσι δε θα χάναμε αυτή την ευκαιρία για κανέναν λόγο. Μετά από μια βόλτα στα μαγαζιά της Τσιμισκή και της Προξένου Κορομηλά κατευθυνθήκαμε προς τη νέα παραλία και πραγματικά ενθουσιαστήκαμε. Δεν είναι και λίγο να καταλήγεις στη θάλασσα μετά από τη διαδρομή στα στενά της πόλης.
Ο ποδηλατόδρομος έχει πλέον επεκταθεί, όλο και περισσότεροι χρησιμοποιούν είτε ένα ποδήλατο είτε ένα πατίνι για την καθημερινή τους μετακίνηση και πραγματικά αυτό ήταν κάτι που απολαύσαμε. Αν κι εσείς θέλετε να γλιτώσετε το περπάτημα, μπορείτε να νοικιάσετε ένα ποδήλατο από το κατάστημα που βρίσκεται μπροστά από το Μακεδονία Palace.
Οι μουσικοί του δρόμου που υπάρχουν τριγύρω δίνουν μια όμορφη νότα στη βόλτα ενώ πλέον υπάρχουν και καραβάκια που κάνουν tour μέσα στον Θερμαϊκό και σας δίνουν την ευκαιρία να απολαύσετε και τον καφέ σας κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Επόμενή μας αποστολή ήταν το μεσημεριανό φαγητό και η επιλογή μας ήταν ένα μαγαζί που πλέον έχει γίνει κλασσικό στην πόλη, η Μούργα. Ένα εστιατόριο που δίνει έμφαση στην πρώτη ύλη μιας και όλα τους τα προϊόντα είναι φρέσκα και αγορασμένα από τις τοπικές αγορές την ίδια μέρα. Βρίσκεται λίγο πιο ψηλά, πάνω από την Εγνατία, στην οδό Χριστοπούλου κι έτσι περπατώντας κάψαμε λίγες ακόμα θερμίδες ώστε να είμαστε πανέτοιμοι για το γεύμα μας!
Δοκιμάσαμε, ανάμεσα σε άλλα, ένα αξεπέραστο ταρτάρ μπακαλιάρου με βελουτέ Κακαβιάς, πεντανόστιμες καραβίδες τηγανιτές και ένα επίσης πεντανόστιμο μυλοκόπι στη σχάρα. Μια σίγουρη επιλογή γι’ αυτούς που τους αρέσουν τα θαλασσινά.
Μέχρι που έφτασε και η ώρα για το check-in. Μας είχαν ενημερώσει βέβαια ότι το δωμάτιο ήταν έτοιμο μια ώρα πριν, όμως ήδη απολαμβάναμε το φαγητό. Επιλογή μας ήταν το The Modernist στην οδό Ερμού στο ύψος της Πλατείας Αριστοτέλους. Μια μοντέρνα πρόταση διαμονής, όπως άλλωστε φανερώνει το όνομα και με πολύ ευγενικό προσωπικό.
Μετά από την απαραίτητη ξεκούραση και ένα γρήγορο φρεσκάρισμα πήραμε πάλι τους δρόμους και τα μαγαζιά! Με την ώρα να έχει πάει πλέον 18:30 υπάρχει το κλασικό για πολλούς δίλημμα, καφές ή ποτό. Τελικά αποφασίσαμε για το δεύτερο και προορισμός μας ήταν μια γνωστή στοά, η στοά Πελοσώφ που πλέον φιλοξενεί ένα νέο all day bar, το Pelosof.
Εκεί μπορείς είτε να φας, είτε να πιεις τον καφέ σου ή το ποτό σου. Εκείνη την ώρα είχε αρχίσει ήδη να παίζει δυνατά μουσική, οπότε για early drink είναι ιδανικό. Ο χώρος είναι εντυπωσιακός και σίγουρα θα θες να τον χαζέψεις ενώ και το προσωπικό πολύ εξυπηρετικό για να σου βρει κάθε διαθέσιμη θέση στο μπαρ ή σε τραπέζι.
Επόμενος σταθμός θα ήταν για ένα βραδινό φαγητό στην περιοχή της Καλαμαριάς. Προκειμένου να φτάσουμε από το κέντρο της πόλης στην Καλαμαριά επιλέξαμε ένα ταξί καθώς η απόσταση με τα πόδια είναι σχεδόν μια ώρα. Το ταξί κόστισε 5,50 ευρώ για να έχετε μια εικόνα σε περίπτωση που σας χρειαστεί.
Αυτό το μαγαζί, λοιπόν, το είχαμε καημό από την τελευταία μας επίσκεψη στην πόλη. Το Οψοποιών Μαγγανείαι έχει αφήσει το στίγμα του στην πόλη καθώς φημίζεται για τις κοπές κρέατος που προσφέρει. Πλέον βρίσκεται σε νέο και μεγαλύτερο χώρο στην περιοχή της Καλαμαριάς ώστε να μπορέσει να εξυπηρετήσει την ζήτηση που υπάρχει.
Επιστρέφοντας και δοκιμάζοντας καταλάβαμε αμέσως γιατί ο κόσμος το επιλέγει. Επιλέξαμε μια Waqyu πικάνια ψημένη medium – rare. Αν σας φοβίζει πάντως το rare, φέρνουν σε κάθε περίπτωση ένα μαντέμι στο οποίο μπορείτε να βάλετε πάνω όποιο κομμάτι θέλετε και να το ψήσετε περισσότερο. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε και τα νιόκι με μανιτάρια, κρέμα παρμεζάνας και τρούφα!
Επιστρέφοντας στο κέντρο της πόλης και έχοντας ξυπνήσει από νωρίς δεν είχαμε κουράγιο να συνεχίσουμε για κάποιο ποτό. Σίγουρα η πόλη ξέρει να ξενυχτάει και δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε κάποιο μέρος. Πάντως ένα γλυκάκι το χρειαζόμασταν και πριν γυρίσουμε στο δωμάτιο μια στάση για μπουγάτσα στον Γιάννη την κάναμε!
Κυριακή: Απολαμβάνοντας τη μαγευτική αύρα της Θεσσαλονίκης
Με το check out να είναι στις 11:00 είχαμε σίγουρα ένα χρονοδιάγραμμα μπροστά μας. Η κράτησή μας περιελάμβανε πρωινό και αυτή η επιλογή έκανε την διαφορά! Το πρωινό ήταν απολαυστικό και μπορούσε να ικανοποιήσει τις διατροφικές προτιμήσεις του καθενός. Από χειροποίητες μπάρες, δημητριακά, μέχρι τηγανιτά αυγά και μπέικον. Το προσωπικό εκεί, πάντα πρόθυμο να βοηθήσει σε ότι χρειαστείς. Ο μπουφές ήταν self service ωστόσο ήταν υποχρεωτικό να φοράμε ειδικά γάντια. Κάτσαμε σε ένα τραπέζι στη βεράντα και πραγματικά το απολαύσαμε!
Ολοκληρώνοντας το πρωινό, προχωρήσαμε με το check out και αφήσαμε τα πράγματα μας στη reception για να συνεχίσουμε τη μέρα μας. Κάναμε μια σύντομη βόλτα στο κέντρο της πόλης και συμφωνήσαμε ότι χρειαζόμασταν λίγο ακόμα καφέ.
Έτσι οι δρόμοι μας βρέθηκαν σε ένα ακόμα μαγαζί για πρωινό / brunch που συγκεντρώνει τα φώτα της πόλης, το Brunchsin‘. Μαζί με τους καφέδες δε μπορούσαμε να αντισταθούμε σε έναν από τους πρωταγωνιστές του καταλόγου, ένα Dutch Baby, μια τηγανίτα στον φούρνο. Και πραγματικά αποζημιωθήκαμε. Περιττό να πούμε ότι όσο καθόμασταν εκεί η αναμονή για ένα τραπέζι όλο και μεγάλωνε.
Έπειτα, δε μπορούσε να μην ακολουθήσει μια βόλτα στην Άνω πόλη που είναι από τα must για όποιον θέλει να απολαύσει την εντυπωσιακή θέα από ψηλά. Ξεκινήσαμε ουσιαστικά από την Αψίδα του Γαλερίου, περάσαμε από την Ροτόντα, που περιμετρικά υπάρχουν και πολύ ωραία μαγαζάκια για καφέ και φαγητό, και συνεχίσαμε ευθεία τον ανηφορικό δρόμο. Εκεί συναντήσαμε και το σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ και βρίσκεται τώρα το τουρκικό προξενείο.
Συνεχίσαμε στην οδό Αποστόλου Παύλου όπου έβλεπες όμορφες παλαιές οικείες και νόμιζες ότι ήσουν σε άλλη εποχή. Εκεί έμειναν οι πρόσφυγες που κατέφτασαν από την Μικρά Ασία το 1922, ενώ στην περιοχή κατοικούσαν οι Τούρκοι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Περπατώντας στα λιθόστρωτα δρομάκια της οδού, που πρόσφατα αναπλάστηκε, απολαμβάναμε την κάθε στιγμή. Ένα διώροφο, διατηρητέο κτίριο, που φιλοξενεί μια ταβέρνα αλλά σου τραβάει αμέσως το μάτι, τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Ορφανού, μνημείο Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, κτισμένο στις αρχές του 14ου αιώνα, την πλατεία Καλλιθέας και τόσα άλλα.
Από εκεί και πέρα ακολουθήσαμε την οδό Ανδοκίδου, όπου συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο στα σπίτια και συναντήσαμε ένα hostel, το Little Big House που μας κέντρισε την προσοχή λόγω του πολύ κόσμου που είχε στην καφετέρια του και του πολύ ζεστού χώρου. Σίγουρα μια από τις επιλογές μας για την επόμενη φορά. Τελικά και μετά από αυτή την ανηφορική και απολαυστική διαδρομή καταλήξαμε στον Πύργο Τριγωνίου, που κτίστηκε τον 15ο αιώνα, όπου και απολαύσαμε την εκπληκτική θέα!
Όπως είναι φυσικό, μετά από τόσο περπάτημα είχε φτάσει η ώρα του φαγητού που θα ήταν και το μοναδικό βασικό μας γεύμα, έχοντας και την βραδινή επιστροφή. Έτσι όλοι δρόμοι οδηγούσαν στο εστιατόριο – μεζεδοπωλείο, Δέκα Τραπέζια. Ένας χώρος που έχει προκαλέσει αίσθηση με τις γεύσεις του στη Θεσσαλονίκη. Άνοιξε λίγο πριν την πανδημία και λειτούργησε για ελάχιστο διάστημα και έτσι μπορούμε τώρα να το θεωρούμε σαν νέα άφιξη στην πόλη.
Τα πιάτα είναι σχετικά μικρά, εξ ’ου και μεζεδοπωλείο, όμως όλα πεντανόστιμα. Ξεχώρισαν σίγουρα οι γαρίδες σωτέ με ανθόγαλο και μπρόκολο καθώς και το croustade μελάνι σουπιάς με ψίχα από καβούρι, σμετάνα και χαβιάρι πέστροφας. Εννοείται ότι το τσιγαριαστό αρνάκι είναι και αυτό από τα must.
Καθώς η ώρα περνούσε και ο ήλιος έπεφτε ήταν η κατάλληλη ώρα για μια ακόμα βόλτα στην παραλία. Πραγματικά η δύση του ηλίου σε συνδυασμό με τα λίγα σύννεφα που σκέπαζαν την πόλη μέσα στην ημέρα έδωσαν μια παλέτα χρωμάτων που μόνο η φύση μπορεί να σκεφτεί. Ο κόσμος απολάμβανε την βόλτα του και δεν σταματούσε να βγάζει φωτογραφίες. Το ίδιο και εμείς!
Αφού σταθήκαμε στο Λευκό Πύργο και έχοντας μόνο λίγη ώρα μέχρι την επιστροφή αποφασίσαμε να πιούμε έναν καφέ σε έναν πολύ ωραίο χώρο στην Χρυσοστόμου Σμύρνης, το Tom Dixon. Το όνομα προέρχεται από την αντίστοιχη εταιρεία που ειδικεύεται στην κατασκευή ιδιαίτερων φωτιστικών και επίπλων. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό ο χώρος είναι διακοσμημένος με τα αντίστοιχα φώτα και έπιπλα της εταιρείας και κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον. Μπορείς να βρεις ωραία γλυκά, να πιεις τον καφέ και το ποτό σου σε μια all day πρόταση!
Μετά από σχεδόν μια ώρα, έπρεπε να κινηθούμε γρήγορα και να πάρουμε τα πράγματα από το ξενοδοχείο. Όμως, δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε και να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη ώστε να δοκιμάσουμε και τα διάσημα bao της πόλης, που σύντομα θα ανοίξουν και στην Αθήνα, τα γνωστά πλέον Thess Bao. Νιώθοντας τον χρόνο να πιέζει, δοκιμάσαμε δύο ανάμεσα από πολλές επιλογές και είμαστε σίγουροι ότι άξιζε τον κόπο. Το αφράτο ψωμάκι ξεχωρίζει και είμαστε σίγουροι ότι και η Αθήνα θα το αγαπήσει.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι δύο μέρες πέρασαν γρήγορα και βρεθήκαμε στο αεροπλάνο της επιστροφής αναπολώντας τις στιγμές που περάσαμε.
Η αύρα της Θεσσαλονίκης, το γεγονός ότι τη μια στιγμή είσαι στα στενά μιας πολύβουης πόλης και την άλλη στιγμή βρίσκεσαι να περπατάς δίπλα στην θάλασσα, είναι πράγματα που μας κάνουν να θέλουμε να είμαστε εκεί συχνά.
Και σίγουρα το καλό και ποιοτικό φαγητό με τα προσεγμένα μαγαζιά της εστίασης είναι στοιχεία που δίνουν στη Θεσσαλονίκη ένα ακόμα δυνατό πλεονέκτημα και σε κάνουν να την αναπολείς! Μέχρι την επόμενη φορά..